ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΔΕΤΣΗ ΣΤΕΛΛΙΟΣ [ΜΟΥΛΑΡΟΣ]

ΧΑΡΤΕΛΑΔΕΣ.2.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ 1949.
ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ.
ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Ο ΝΙΚΟΣ ΧΑΡΤΕΛΑΣ,ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΤΕΛΑΣ,ΓΙΩΡΓΗΣ ΧΑΡΤΕΛΑΣ,ΜΑΡΙΑ,ΜΑΡΟΥΛΙΟ,ΙΩΑΝΝΑ.
ΚΑΤΩ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΡΙΚΟΣ,ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΧΑΡΤΕΛΑΣ 6 ΧΡΟΝΩΝ, ΚΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΡΤΕΛΑΣ.

Η ΤΡΙΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΔΕΤΣΗΔΩΝ

3η Πανελλήνια Συνάντηση Δέτσηδων

Θεσμός εχει γίνει η ετήσια συγκέντρωση όλων των οικογενειών με το επίθετο Δέτσης.

Όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος οι απανταχού ανά την Ελλάδα Δέτσηδες πραγματοποίησαν το τριτο πανελλήνιο ραντεβού τους στην καθιερωμένη ταβέρνα του Κώστα Δέτση «η Κυρά» στο Νέο Κόσμο την Κυριακή 8 Μαρτίου 2009.

Οικογένειες από όλα τα μέρη της Ελλάδας συναντήθηκαν και μεταξύ ποτού και φαγητού αντάλλαξαν συζητήσεις και συναισθήματα μέσα σε μία ατμόσφαιρα φιλική και συγκινητική. Σίγουρα μέσα από αυτή την επαφή μπορούν να ξυπνήσουν μνήμες και να προκύψουν άγνωστες συγγένειες μέχρι σήμερα και αναμφισβήτητα να δημιουργηθούν νέες φιλίες.

Αφιερωμενη η συγκεντρωση αυτη στην γυναικα Δετση.

Ποιηματα τους απηγγειλαν οι Δημητρης μαργαρουλης και ο Γιωργος μανικαλες.

Μεταξυ των παρευρισκομενων ηταν.
Την πρωτοβουλία για την συγκέντρωση είχαν, όπως και πέρυσι:
Ο Παντελής Δέτσης (Χαρτελάς), ο Μιχάλης Δέτσης (Κοντολέβας) και ο Νικόλαος Δέτσης (Καφαντάρης).

Διάχυτη υπήρξε η επιθυμία από όλους όσους ήταν παρόντες, αλλά και από τους απόντες του εξωτερικού, η επόμενη συνάντηση να γίνει στην γενέτειρα των Δέτσηδων, τον όμορφο Δαμαριώνα.

Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΔΕΤΣΗΔΩΝ

Oι Δετσηδες μαζωχτηκαν
σε τουτο το περβαζι
για να απαλεινουνε τον
ποθο τους που παντα τους ενωνει

Να δουνε πως μεγαλωσαν
αυτοι και η γεννια τους
να θυνηθουν τα παλια και να βρεθουν κοντα τους

Να θυμηθουν τον τοπο τους
που λενε Δαμαριωνα γιατι μα θες του το’σκαναν
ετουτο το χειμωνα.

Καθε παιδι που ερχεται
και μοιαζει του παππου του
αν εχει και το ονομα
ειναι γιορτη για τουτο

Φερνει στη θυμιση πολλα
που λενε γεγονοτα
φερνει τους καμπους τα βουνα
τάγωνια και τα πρωτα

Τα χρονια που παιδευονταν
να βγαλουν το ψωμι τους
με καθαρο το προσωπο
μεχρι να βγει η ψυχη τους

Κιόμως την εβλεπανε
αυτην την εποχη τους
σαν ιερο κειμηλιο
μπροστα κι’απ’τη ζωη τους

Εκεινο που τους ελειπε
ητανε λιγο μποι
μα αυτοι το συμπληρωνανε
με τη σβελταδα πουχανε
ολοι εσα στο σοι

Στο δρομο σαν πηγαινανε
ποτε δεν περπατουσαν
μα τρεχανε στο διαβα τους
λες και τους κυνηγουσαν

Και αν εστελνε η μανα τους κανενα να ψωνισει
δεν προφταινε ο καιρος
το σαλιο για να σβησει

Και του’λεγε η μανα του
βρε ματια μου θα πας
μωρε για ψωνια
και εκεινος της απανταγε
τα εχω στα μπαλκονια.

Κοντουληδες οι Δετσηδες
μα οι ηλοι δεν φτανουν
ουτε να δουν τα ιδανικα
που οι Δετσηδες τα πιανουν

Κοντρα στον ανεμο της ζωης
τ’αστερια δεν κοιτανε
πατανε στερεα στη γη
ποτε τους δεν λυγανε

Ειναι τα ονειρα γιαυτους
μακρυα απο το μυαλο τους
γιατι πατανε σταθερα να βρουν το ριζικο τους

Δεν περπατουν στην αμμουδια μα μητε σε λακουβες
γιατι ειν’οι δρομοι τους στρωτοι
μα θες απ’τους παππουδες.

Που ασκησανε κληρονομια
γεματη καλοσυνη
με δυναμη με θεληση
μαζι κι’ανδριωσυνη

Γιαυτο οταν ακους
του Δετση την κουβεντα
κανε τον φιλο σου εσυ
κι’ας χασεις αλλους δεκα.

Δετσης Δημητρης